Θηλασμός. Η δική μου εμπειρία
Για κάθε γυναίκα η διαδικασία του θηλασμού είναι μοναδική, η κάθε μια το βιώνει διαφορετικά. Για μένα ο θηλασμός είναι ότι καλύτερο έχω ζήσει ποτέ.
Μερικούς μήνες πριν γεννήσω είχα μπει σε μια ομάδα στο facebook σχετική με τον θηλασμό. Όσες κοπέλες συμμετείχαν σε συζητήσεις το μόνο που έλεγαν είναι “διάβασες τα αρχεία”, “ενημερώθηκες”, “αν δεν ενημερωθείς δεν θα μπορέσεις να θηλάσεις”, “οι επαγγελματίες υγείας δεν ξέρουν, η ομάδα ξέρει”. Φυσικά υπήρχαν οι κοπέλες που από την ομάδα βοηθήθηκαν πιο πολύ απ’ ότι από τους επαγγελματίες. Ωστόσο για μένα όλο αυτό δούλεψε αντίστροφα. Έτσι λοιπόν, δεν διάβασα τ’ αρχεία, δεν ενημερώθηκα και πήγα να γεννήσω με καισαρική τομή χωρίς να έχω την παραμικρή ιδέα από θηλασμό.
Αφού λοιπόν μου φέρνουν την μικρή μου, με ρωτάει η μαία αν το έχω ξανακάνει κι αν θέλω βοήθεια και φυσικά την είπα ότι θέλω βοήθεια και δεν έχω ιδέα. Μου δίνει λοιπόν το μωρό και η λιχουδίτσα μου αμέσως έπιασε σαν μικρή βεντούζα και δεν ξεκολλούσε. Παρακαλούσα τις μαίες να μου την αφήσουν λίγο ακόμα κι εκείνες πάντα μου την άφηναν. Είδα τον θηλασμό σαν μια φυσική διαδικασία και χωρίς άγχος άφησα το μωρό να με κατευθύνει. Κάπως έτσι μάθαμε την διαδικασία του θηλασμού παρέα με το μπεμπάκι μου. Ήμουν τυχερή, το μωρό έπιασε σωστά και δεν με πλήγωσε ποτέ. Είχα τον χρόνο στο μαιευτήριο να περιποιηθώ τις θηλές μου μιας και οι πρώτες μέρες είναι πολύ σημαντικές.
Ωστόσο ο θηλασμός δεν ήταν πάντα εύκολη υπόθεση. Ειδικά την περίοδο των έντονων κολικών όπου το μωρό θήλαζε όλη την νύχτα, έφτανα το πρωί και δεν άντεχα να την βάλω στο στήθος. Κάπου εκεί ερχόταν ο άντρας μου και της έδινε το γάλα μου με το μπιμπερό. Είχαμε να αντιμετωπίσουμε υπερπαραγωγή και έντονη ροή, οπότε χαλάρωνα το στήθος μου με θήλαστρο και αποθήκευα το γάλα μου για τις δύσκολες ώρες. Ναι ναι και μπουκάλι έδωσα και πιπίλα έδωσα. Είμαι φανατικά υπέρ της πιπίλας. Να σημειώσω ότι είχα αγοράσει ξένο γάλα για κάθε περίπτωση αλλά εφόσον αποθήκευα το δικό μου δεν μου χρειάστηκε.
Όταν η Ελισσάβετ ήταν τριών μηνών αποφασίσαμε με την παιδίατρο να ξεκινήσω να απέχω διατροφικά από πολλές ομάδες καθώς υπήρχαν υποψίες για αλλεργία. Οι κολικοί δεν σταμάτησαν να ταλαιπωρούν το μικρό μπεμπάκι και η αποχή συνεχίστηκε για συνολικά πέντε μήνες. Χάρη στην αποχή κατάφερα να χάσω μερικά περιττά κιλά, μιας και της εγκυμοσύνης τα είχα ήδη χάσει. (μετά ήρθε η καραντίνα και ότι έχασα από την αποχή το έβαλα πάλι)
Όταν έγινε πέντε μηνών ξεκινήσαμε εισαγωγή στέρεων και τα πηγαίναμε πολύ καλά. Αλλά στον έκτο μήνα και για δύο μήνες η μικρή έκανε απεργία από τις στέρεες για άγνωστο λόγο. Ε Υ Τ Υ Χ Ω Σ είχα τον θηλασμό. Μιας και το γάλα είναι η βασική τροφή του βρέφους μέχρι το έτος.
Δεν θα πω ψέματα πολλές φορές σκέφτηκα να τα παρατήσω. Αλλά από την πρώτη στιγμή που βεντούζαρε ο αρχικός μου στόχος που ήταν το εξάμηνο αυτόματα μετατράπηκε σε έτος. Κουράστηκα και είπα πολλές φορές θα τα παρατήσω γιατί ότι ήταν να πάρει το πήρε. Απογοητεύτηκα γιατί δεν γινόταν να ξυπνάω συνέχεια το βράδυ για θηλασμό και αγκαλιές. Δεν ήθελα να φοράω ρούχα που θα βοηθούσαν στο να θηλάσω πιο εύκολα. Η “γαλατίλα” έγινε το φυσικό μου άρωμα.
Υπήρχαν όμως και μέρες που απλά έλεγα πάμε μέχρι το έτος και το δεύτερο έτος και κάποια στιγμή θα σταματήσει μόνη της. Δεν έχω δει κανέναν που να πηγαίνει στο πανεπιστήμιο και να θηλάζει. Σήμερα κλείνει τον πρώτο της χρόνο και ακόμα συνεχίζουμε.
ΠΡΟΣΟΧΗ: Δεν είμαι επαγγελματίας υγείας. Μιας και η πιπίλα και το μπιμπερό κατηγορούνται για σύγχυση θηλών, μείωση παραγωγής κλπ, τονίζω ότι το περιεχόμενο του παραπάνω άρθρου αφορά την δική μου άποψη και εμπειρία.
Pingback: Θηλασμός και αποθηλασμός – Bebakis Diary