Μην πας φωκάκι
Από τον τίτλο του βιβλίου και μόνο μπορείς να καταλάβεις για τι πρόκειται. Ένα βιβλίο που πρέπει να υπάρχει σε κάθε παιδική βιβλιοθήκη. Ένα βιβλίο που θα σε βοηθήσει να συζητήσεις με το παιδί σου όσα ξέρω ότι φοβάσαι να πεις, όσα ξέρω πολύ καλά ότι δεν θέλεις ούτε να τα σκέφτεσαι, όσα και μόνο στην ιδέα σε κάνουν να τρέμεις από φόβο. Τώρα αυτά είναι και δικά μου συναισθήματα. Πάντα σκεφτόμουν και αναρωτιόμουν πότε θα είναι η κατάλληλη στιγμή να μιλήσω στα μπεμπάκια για το γνωστό θέμα “δεν πάμε πουθενά με αγνώστους ή και γνωστούς αν δεν έχουμε ενημερωθεί από την μαμά ή τον μπαμπά”.
Ας πάρω όμως τα πράγματα από την αρχή. Τα μπεμπάκια όπως και κάθε παιδί είναι τελείως διαφορετικά μεταξύ τους και ας είναι αδέρφια.
Από την μία, δεν έχει πολύ καιρό που το μεγάλο μπεμπάκι άρχισε να επικοινωνεί με κόσμο γνωστό και άγνωστο. Ως τώρα (4ων ετών) ήταν πιο συνεσταλμένη και μαζεμένη και απέφευγε πολύ τους ξένους όπως και τα ξένα παιδάκια, ενώ καμιά φορά ήθελε τον χρόνο της ακόμα και με τους γνωστούς. Αυτό με έκανε να νιώθω ασφάλεια ότι δεν θα πάει κάπου με κάποιον ξένο αλλά ταυτόχρονα μου κέρδιζε και χρόνο από το να συζητήσουμε το θέμα “άγνωστος άνθρωπος” που τόσο φοβόμουν να συζητήσω. Φοβόμουν ότι αν της κάνω αυτή την κουβέντα θα κλεινόταν ακόμα περισσότερο στον εαυτό της και θα ζούσε με τον φόβο του ξένου, ήθελα και θέλω να μπορεί να ζει ανέμελη, χαρούμενη και ελεύθερη. Θέλω να μπορεί να αισθάνεται ασφαλής. Να ΖΕΙ. (και ποιος δεν το θέλει αυτό για το παιδί του). Μεγαλώνει και αλλάζει και πλέον γίνεται πιο κοινωνική, ώσπου μια μέρα όλα τα καμπανάκια χτύπησαν δυνατά στο κεφάλι μου και μου φώναζαν ότι ήρθε η ώρα. Αυτό γιατί συμφώνησε να πάει με κάποιον ξένο στη θάλασσα για μπάνιο. Ευτυχώς για όλους μας δεν ήταν διακοπές, ήταν παρουσία έμπιστου φροντιστή και ο συγκεκριμένος κύριος ευτυχώς το έλεγε χαριτολογώντας. Αυτός όμως το έλεγε χαριτολογώντας ο επόμενος; Και πραγματικά αισθάνομαι τεράστιο θυμό για όσους ανθρώπους μιλάνε σε ξένα παιδάκια και το βρίσκουν αστείο όλο αυτό.
Από την άλλη, το μικρό μπεμπάκι (ετών 2) είναι ιδιαίτερα κοινωνικό με όλο τον κόσμο. Ακόμη κι αυτός, που πιο μικρός μόλις έβλεπε άγνωστο έβαζε τα κλάματα, πλέον είναι πιο άνετος με τους ξένους αλλά ακόμα κρατάει τις αποστάσεις του, βοηθάει και το γεγονός ότι δεν μιλάει πολύ καθαρά.
Τα μικρά μπεμπάκια όταν είναι μαζί νιώθουν μεγαλύτερη ασφάλεια και είναι πιο άνετοι με τους ξένους. Οπότε ναι ήρθε η ώρα κι ακόμα κι αν το αποφεύγεις και φοβάσαι κι εσύ να κάνεις αυτή την κουβέντα το παρακάτω βιβλίο είναι για σένα.
Το “Μην πας φωκάκι” είναι ένα διαδραστικό βιβλίο, δίνει την ευκαιρία για πολλές συζητήσεις, ειδικά τώρα που σε κάθε μας κουβέντα κρύβεται ένα γιατί από πίσω. Γιατί ο καρχαρίας είναι κακός, τι μπορεί να κάνει; Γιατί η κυρία να μην το βγάλει φωτογραφία, αφού εμείς βγάλαμε τις αγελάδες που είδαμε στο ταξίδι μας; Γιατί είναι στο κλουβί το μικρό φωκάκι; Θέλεις δεν θέλεις θα μιλήσεις, θέλεις δεν θέλεις θα κάνεις αυτή την κουβέντα με το μπεμπάκι σου. Γιατί λοιπόν να μην την κάνεις με τον πιο γλυκό τρόπο;
Ο συνδυασμός κειμένου και εικόνας σ’ αυτό το βιβλίο είναι μοναδικός, αποτυπώνεται η αλήθεια μέσα από μια απλή και κατανοητή ιστορία, ξεκάθαρη. Ενώ η εικονογράφηση δεν τρομάζει τα παιδιά αντίθετα αποδίδει το κείμενο σε εικόνα και βοηθάει τα μπεμπάκια να καταλάβουν τι συζητάμε. Στο τέλος του βιβλίου υπάρχουν έτοιμες μάσκες που μπορείς να χρησιμοποιήσεις για να ζωντανέψεις την ιστορία και να παίξεις με τα μπεμπάκια σου, υπάρχουν όμως και συμβουλές για γονείς και εκπαιδευτικούς. Είναι θέμα που μας αφορά όλους και κυρίως όλους όσους συναναστρεφόμαστε με παιδιά είτε γονείς είτε εκπαιδευτικοί.
Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου:
“Πώς μιλάμε στα παιδιά για τους αγνώστους; Ένα απολαυστικό βιβλίο που βοηθάει τα παιδιά να καταλάβουν για ποιο λόγο δεν πρέπει να ακολουθούν ποτέ τους ξένους.”
Εκδόσεις: Πάπυρος
Συγγραφέας: Βασιλική Ρουμελιώτου
Εικονογράφος: Μαρία Σινάνογλου
Σελίδες: 45
Ηλικία: 3 – 7
Ξεφύλλισε το βιβλίο εδώ: