Ο χορός των πεταλούδων
Τι να πει κανείς γι’ αυτό το βιβλίο; Ένα βιβλίο γεμάτο χαρά και χρώματα μέσα από τα οποία προσπαθεί να μας διδάξει την φιλία, την αγάπη και την διαφορετικότητα. Αυτό που μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση είναι ότι κάθε σελίδα, κάθε περιγραφή μου δημιουργούσε στο μυαλό εικόνες και όμορφα συναισθήματα. Δεν μπορούσα να σταματήσω το διάβασμα καθώς μου έφτιαχνε την διάθεση και με μάγευαν οι περιγραφές. Πάμε όμως να δούμε λίγο για την ιστορία αυτού του βιβλίου.
Πρωταγωνίστρια είναι η Ποθητή, μια πεταλούδα διαφορετική από τις άλλες. Η ιστορία της διαδραματίζεται στο δάσος, όχι όμως σε ένα τυχαίο δάσος, αλλά σ’ αυτό που όλοι ζούνε αγαπημένοι και μονιασμένοι. Η Ποθητή γεννήθηκε διαφορετική από τις άλλες πεταλούδες, τα φτερά της ήταν απλά λευκά ενώ των άλλως πεταλούδων είχαν χρώματα πολλά.
Εδώ να σημειώσω πως περίμενα να υπάρχουν πεταλούδες που θα κορόιδευαν την Ποθητή, αλλά μην ξεχνάς είπαμε πως σ’ αυτό το δάσος όλοι ζούσαν αγαπημένοι. Η Ποθητή ήταν αποδεκτή από όλους, μόνο η ίδια ένιωθε άσχημα για τον εαυτό της. Ένιωσε καλύτερα όταν το μεγάλο δέντρο που την φιλοξενούσε τόσο καιρό την είπε την ιστορία της και πως οι γονείς της και όλοι της οι πρόγονοι είχαν κι αυτοί τα ίδια μοναδικά, υπέροχα, αστραφτερά άσπρα φτερά. Τότε λοιπόν η Ποθητή πήρε θάρρος βγήκε από το κουκούλι της και ξεκίνησε το μακρινό ταξίδι για την αναζήτηση της ιστορίας των προγόνων της.
Έμαθε να αγαπά και να εμπιστεύεται, έκανε φίλους και έζησε μέσα στην περιπέτεια και τα ταξίδια.
“Η αγάπη θέλει κι όλα τα μπορεί και
δεν φοβάται. . . Δεν φοβάται γιατί απλά
συνεχώς αναγεννάται!”
Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου:
“Πόσες φορές έχεις δει να πετούν τριγύρω σου πεταλούδες με πολλά και πλουμιστά χρώματα στα φτερά τους; Πολλές φορές θα μου απαντήσεις.
Όμως εγώ θα σου μιλήσω για μια γενναία Πεταλούδα. Την Ποθητή.
Γενναία από το κουκούλι της. Είχε ερωτήματα πολλά, πάρα πολλά για το πώς γεννήθηκε. Όμως αυτό είναι μια άλλη ιστορία μικρέ μου φίλε/μικρή μου φίλη. Γιατί η Ποθητή είχε και ένα άλλο μεγάλο ερώτημα όταν γεννήθηκε. Γιατί να έχει άσπρα φτερά, ενώ όλες οι άλλες φίλες της είχαν χρωματιστά;
Το χρώμα των φτερών της τη στεναχωρούσε. Εκεί λοιπόν ξεκινά και η περιπέτεια που θα δίδασκε την Ποθητή πώς όποιο και αν ήταν το χρώμα των φτερών της, σημασία είχε ότι ήταν δώρο από την οικογένειά της, τους γονείς της, τους προγόνους της και πιο πίσω ακόμα. Και ακριβώς αυτά τα φτερά και η βοήθεια που θα έπαιρνε από καλούς φίλους, θα την ταξίδευαν πίσω στη μεγάλη οικογένειά της, που τόσο λαχταρούσε να επιστρέψει. Εκεί θα καταλάβαινε τη σημασία και τη δύναμη των φτερών της, αλλά και τη σημασία του να θες κάτι πάρα πολύ!”
Είχα την ευκαιρία να πάρω συνέντευξη από την συγγραφέα κα. Αργυρώ Λεντούδη και μπορείς να την βρεις εδώ.
Εκδόσεις: iwrite
Συγγραφέας: Αργυρώ Λεντούδη
Σελίδες: 50
Εικονογράφηση: Ιφιγένεια Σιδέρη